Her kitabın bir serüveni var. Bu serüven, önce bizzat yazarın yaşadığı sonra okuruyla paylaştığı bir kaderdir aslında.
‘İz’ler ne bir roman ne de bir sinema senaryosu. Ama fotoğraf karelerinin peş peşe akışına benzeyen formatı, geçmişi ve yaşanılan anı iç içe buluşturması; gerçekte kurgu ya da biçim kaygısından çok yazarının hayata karşı duruşunu yansıtıyor oluşu kitaplaşmasını meşrulaştıran bir gerekçe sayılabilir. Estetik kaygı bir yana, gazete üslubu içinde güncelle kalıcı olanın, evrensel mekân duygusunun yerelle kesiştiği, geçmişin bugünle hatta gelecekle buluştuğu bir süreci yakalama bilincinin bir ürünü olarak ‘İz’ler ortaya çıktı. Kayda geçilmemiş anılarla henüz not edilmemiş yaşanan ‘an’ı buluşturmayı denedi “İz”ler.
‘İz’ler, geçmişten bugüne çağrılmış bir cevap olarak düşünülebilir. Parçalar zaman ve mekânlar arası kesintilerle oluşan bir süreklilik, bütünlük kaygısının tahrik ettiği arayışın İzleri biçiminde ortaya çıktı.
‘İz’ler geçmişten bugüne verilmiş bir cevap olarak, anılar yığını olmaktan çok yaşayanları ve yaşayan anı önemseyen/gözeten, farklı bir dünyaya pencere açmaya yönelik bir duyarlılığın günübirlik telaşlarımızdan bir an için olsun sıyrılma çabası olarak da okunabilir.