Kitabın yazarı Büzürg bin Şehriyâr, 10. Yüzyılda yaşamış İranlı bir denizcidir. Hikâye şeklinde kaleme alınan bu eserinden öğrendiğimize göre, Hicrî 288-342 (Miladî 901-954) yılları arasında, Güney Hindistan, Gucerat, Hint takımadaları, Çin ve Japonya’da gördüklerini anlatmış, ayrıca tanıştığı gemici, tüccar ve seyyahların bu bölgelerle  Doğu Afrika üzerine naklettikleri hatıralara yer vermiştir. Hikâyelerin geçtiği yerler, Körfez, Arabistan, İran, Hindistan, Malezya, Endonezya, Çin ve hatta Doğru Afrika’ya kadar uzanmaktadır. Hikâyelerde, ticari seferler, maceralar, elde edilen olağanüstü kârlar, yoksulluklar, denizkızları, maymunlar, filler, kaplumbağalar, dev ıstakoz ve kuşlar anlatılmaktadır. Bununla beraber o dönemdeki bir Hint mihracesinin Kur’ân-ı Kerim’i kendi diline çevirtmiş olduğunu, doğu Afrika’da bir kabile şefinin ve dolayısıyla kabile halkının ilginç hidayet hikâyesini haber vermektedir. Eser, anlattığı ülkelerdeki insanların yaşayışlarını, örf ve âdetlerini yansıtması bakımından da son derece önemlidir.