104
zül meselesi sayıyorduk. Cahit’e şiirlerini profesyo-
nel diye düşündüğümüz İstanbul ve Ankara der-
gileri ne gönderip göndermediğini sorduğumuzda
Cahit’in bu dergilerden belki haberi bile olmadığını
şaşırarak öğrenmiş ve bazı şiirlerini İstanbul’daki bir
dergiye -Türk Sanatı- göndermesini salık vermiştik.
Şu anda kesin hatırlayamıyorum, acaba Cahit bizzat
kendisi mi postalamıştı şiirlerini, yoksa kendisin-
den alıp biz mi postalamıştık? Bir süre sonra dergi-
de Cahit’in şiiriyle ilgili bir yorum yayımlandı. Aynı
dergide benim gönderdiğim öyküler için de bazı
yorumlar vardı. Ben o yorumlardan birisinde söyle-
nen bir tavsiyeyi oldukça ciddi bulmuş ve kendimi
ona göre yönlendirmeye çalışmıştım. Ama Cahit’in
bu tür yönlendirmelere o zamanlar bile prim vermiş
olabileceğine ihtimal vermiyorum.
Cahit Zarifoğlu’yla İkinci Yeni arasında bir ilişki kurmak
mümkün mü?
İkinci Yeni
hengamesinin patlamasından önceleri
bile Cahit’in şiiri kelimelere dayanan berraklıktan
ve vuzuhtan uzak bir atmosfer içindeydi. Cahit’in
ben hep içinden geldiği gibi, tasarlamadan, kur-
gulamadan yazdığını düşünmüşümdür. Yani, o
ilham denilen şey tecelli ederdi Cahit’te. Bu yara-
dılışta olan birisi için tavsiyelerin, yönlendirmenin
para etmeyeceği aşikârdır. Bu şair, ya şair olur ya
da sadece abesle iştigal ederek vakit geçirmiş olur-
du. Cahit, şair oldu. Şairliği kesbî değil, vehbîdir. Bu
şüphesiz ki Cahit’in çalakalem ve aklına estiği gibi
yazmış olduğu anlamını taşımaz. Onun bazı şiirle-
ri ve edebiyat çalışmaları üzerinde yıllarca süren ön
