94
Çünkü, ortak payda edebiyattı. Öğrenme aşkıydı.
Dostluktu.
Zarifoğlu’nun Mirası
O yıllar… Henüz ideolojik kamplaşma yoktu.
Solcular Müslümanların, Müslümanlar solcuların
dergilerinde yazılar kaleme almakta bir sakınca gör-
müyordu.
Ece Ayhan’ın, İlhan Berk’in derviş titizliğiyle çalışan
Müslüman şairlere önyargısız yaklaşımları, övücü
eleştirileri saygıyla karşılanıyordu.
Aslında...
Aynı mahallenin yoksul
“İşaret Çocukları”
ydı hepsi.
Yer sofralarındaki bir tas çorbaya kaşık sallayarak,
mumlu gecelerde kahramanlık hikâyeleri dinleye-
rek, cami avlularında futbol oynayarak ve yaramaz-
lık yapınca yüzü kızararak büyüyen bir kuşaktı on-
lar.
Hepsi Anadolu kültürünün bir parçasıydılar.
Hedefleri hep yüksek kültür oldu. Erdeme inandı-
lar. Seviyeyi hep yukarı çıkarmaya çalıştılar. Ayıp
etmekten, yanlış yapmaktan korktular. Bir gün söz-
lerinden ya da yaptıklarından dolayı utanacakların-
dan çekindiler.
Bu nedenle küfrü hiç bilmediler.
30
***
30 Soner Yalçın;
Bu Dinciler O Müslümanlara Benzemiyor
, İsim İsim…
Olay Olay…, Doğan Kitap Yayınları, İstanbul 2007.
