13
Çanakkale Destanı
Yakup-
Hücum emrinize hazırız kumandanım!
(Fon: ney tekbir…)
Kumandan-
Arkadaşlar… Biraz sonra kısmetse,
Cenab-ı Allah’ın huzuruna varacağız. Abdest-
siz gitmeyelim… Haydi, hep beraber teyem-
müm edelim…
(Teyemmüm ederler, komutan ile-
ri doğru bakarak perdeden çıkar. Diğerleri
Kelime-i şehadet getirirler. Kumandan geri
döner. Askerler hazırdır.)
Kumandan-
Yiğitlerim, biraz daha bekleyece-
ğiz. İleride arkadaşlarımız tek tek şehit
oluyor. Hadi, hem onlar için, hem de vakit
varken kendimiz için cenaze namazı kılalım.
Recep-
(
Alçak sesle, Oflu’ya
) Vih? Olur mu ki
öyle la?
Oflu Ali-
(
Alçak sesle Recep’e
) Ula niye ol-
masun? Kumandan dediyse olur elbette…
Kumandan-
Kâbe karşımızda arkadaşlar!
(
Saf tutarlar...
) Er kişi niyetine…
ALLAHU EKBER!
(Namaz görüntülerinin üzerine)
ANLATICI
- O gün yapılan hücumda kendi cena-
ze namazını kılanlardan sadece birkaç kişi
sağ kalabilmişti. Vatan, bayrak, ezan, namus
onlara emanetti. Ölmeden emanetlere sahip
çıkamayacaklarını anlayınca eve dönmekten
vazgeçmişlerdi.
