11
Çanakkale Destanı
SAHNE 2. CENAZE NAMAZI
(YAKUP, NİYAZİ, RECEP, OFLU ALİ, KUMANDAN 1)
Yakup-
Niyazi?
Niyazi-
He babam?
Yakup-
Yengeyi mi düşünüyon, yeğenimi mi?
Niyazi-
Yok Yakup’um, ikisini de düşünmiyem.
Ana baba sağdır, onlara bakarlar elbet...
Ben dönmesem de olur… Diyem ki İnşallah da
öyle olur…
Recep-
(
Oflu Ali’ye)
Sanki kurşun mu atacan
bilader? Sarıp duruyon tüfeği?
Oflu Ali-
Karişma da! Sen, bas bakayim eluni
ha buriya… İyi…
Yakup
- Niye dalıp gidiyon o zaman gardaş,
mademki niyetin belli?
Niyazi-
Geçen İbrahim Hoca anlatmıştı ya...
Yakup-
Neyi?
Niyazi-
Diyordu hani... Şehit olurken, son
nefeste Hazreti Peygamberi görürmüşsün baş
ucunda...
Recep-
He yav... Hey gidi Yarbay Hasan Bey...
Oflu Ali-
Ula ben duymadum oni ya... Nasil
olmuş?
Yakup-
Yaralıları toplarken... Geçen haf-
ta...
Oflu Ali-
Ee?
Yakup-
Bakmış Fransızın biri kıpırdanıyor...
Ölmemiş... Onu da revire götüreyim diye çe-
virince... Hançeri saplamış namussuz...
Recep-
Tam kalbine gelmiş kumandanın...
