49
DESTAN 1915
Hemşire-
Binlerce askerimizi sakat bıraktı,
birçoğunu öldürdü...
Ramazan-
Arazide her adımda bu çivilerden
var... Birinden kaçsan öbürü batıyor ayağı-
mıza...
Hemşire-
Hemen pansuman yapalım...
(Hemşire
aceleyle çıkar.)
Yakup-
(Doktor’a)
Zehirli mi acaba Efendim?
Doktor-
(Kendine gelir.)
Ne zaman battı bu?
(Bir yandan muayene eder. Çok geç olduğunu
anlamıştır.)
Yakup-
İki gün oldu...
Doktor-
Neden hemen getirmediniz onu?
Ramazan-
Siperden başımızı çıkaramadık...
Çıkarma yaptılar, onları püskürtmemiz iki
günümüzü aldı Kumandanım...
Hemşire-
(Hemşire elinde malzeme dolu tepsi
ile girer...)
Getirdim efendim...
Doktor-
Dur... Gerek yok...
Yakup-
Bacağını mı keseceksiniz efendim?
Doktor-
Kangren tüm bedenine yayılmış durum-
da. Sadece bacağını kesmekle kurtaramayız
onu... Durumu kötü…
(Yakup ve Ramazan Hasan’a sarılır, ağlaşır-
lar... Doktor arkasını döner...)
Yakup-
Kardeşim!
Ramazan-
Affet bizi... Ancak getirebildik...
Doktor-
Haydi siz vazifenizin başına dö-
nün... Haydi!
Ramazan,
Yakup-
Emredersiniz Kumandanım!
