129
Haydar Ergülen | Cahit Zarifoğlu
Şiirimizin zarif oğlu Cahit Zarifoğlu’nun şiirleriy-
le 1970 yılında tanıştım. Eskişehir’de arkadaşla-
rıyla
‘Deneme’
dergisini çıkaran -ben de ilk şiir ve
hikâyelerimi orada yayımlamıştım- sevgili Nabi
Avcı’dan duymuştum adını. Alaaddin Parkı’nda ya
da Hamamyolu’ndaki bir pasajın içindeki büroda,
Nabi Avcı hem şiiri hemde çayı kutsayan sesiyle hep
o şiiri okurdu:
“Kendi kendine arkadaş kaçağı/ Arada bir
bakınır ne yaptığına/ Süresiz kapılır tablolara yan gelir/
Ve oturdu mu bir masaya/ Hakkını verir çay içmenin.”
Nabi hakkını vererek ezberden okuduğu bu şiirin yer
aldığı kitabı da armağan etti bana:
‘İşaret Çocukları’
,
Cahit Zarifoğlu’nun ilk şiir kitabı, o şiirse benim de
artık ezberlediğim ‘
Aylak Göz’
dü. Kitabın şiirleri ka-
vurucuydu, ama sonradan öğrendiğim serüveni de
iç yakıcıydı: Zarifoğlu, öğrenci bursunu, bu kitabı
taksitle ödemek üzere anlaştığı matbaaya her ay ya-
tırır, bu yüzden çoğu geceler aç kalır, çıktığında ise
