137
mekansız bir tünel başındayız şimdi
-Bir kum saati gibi akıyorsun bende Biliyorsun suçlu olan
saçların Vadedilmiş bir küçük parmak bile değil
-Suyu biz böyle geçeriz Bizi afet sanırlar
-Gül kokuları
çocukların kaburga kırıklarından geliyor/Acıyı ve insan-
lığı çocuklar/Böyle dayanılmaz kıldılar…
-O sabah ezan sesi gelmedi camimizden Korktum bütün
insanlar, bütün insanlık adına
-Evet hatırladım Küçük basit şeyler Yetiyor kederlenmeye
Ya mutluluğa
-Ve elbet
Gözlerin sularımdan çekilince ürkek bir ceylanla anlaşı-
rım Birden
Nasıl yalnız olduğumuzu anladım
Kimseler yoktu ikimizden başka birbirine bakan
42
42 Cahit Zarifoğlu;
Şiirler
, 5. Basım, Beyan Yayınları, İstanbul 2004.
