74
K- Özüme doğru dediniz; sözüme gülüp geç-
tiniz.
Kambur Bâli Çelebi’yi hep Karagöz bildi-
niz.
Demirci ustasıyım çalışkanım ben deniz.
Aman ne iyi ettiniz de oyunumuza geldi-
niz...
(İkisi de perdeden çekilir ve sonra Haci-
vat’ın şarkısı duyulur. Şarkısını perdede
bitirir ve giriş manisini okur)
H- Oof hay hak! Perde kurduk, ışık yaktık;
Gösterimiz gölge hayal,
Gerçeğin aynasıdır bu sanılmaya marta-
val...
Ah şu Karagöz’üm burada olsa da, o söylese
ben dinlesem, ben deniz söylesem o dinle-
se...
K- Geldi yine mum bacaklı, keçisakallı,
sünepe.
H- Bir dost olsa da inse aşağıya şu dört
köşe perde şenlense.
K- İnersem görürsün sağlamından elense.
H- İnadı bırak Karagöz’üm gül cemalini
bari esirgeme.
K- Gül dershaneye gitti Cemal de tımarha-
nede...
H- Lafı tersinden anlamakta üstüne yok
efendim... Maazallah sağır gibisin.
K- Sen de küspe yemiş sığır gibisin...
H- Deve gibi kin güder, katır gibi inatçı-
sın Karagöz’üm.
K- Vay seni beni bilmez seni, şimdi görür-
