30
mış; ama belirtiler, görülenler baştaki endişeyi güç-
lendirmektedir.
KIRK İKİ:
1987… Kış bitmeden bedenî ağrıları art-
maya başlar. Hastalığının pankreas kanseri olduğu
anlaşılır. Son aylarını Cerrahpaşa Hastanesi’nde çok
ağır hastalık şartları içinde ve aynı zamanda şair
olan Prof. Dr. Hüsrev Hatemi’nin kontrolünde ge-
çirir. Hastaneye kaldırıldığı gün, yakın arkadaşları
Marmara Denizi’ni gösterirler kendisine. O ise üç
beş kat aşağıda, hastanenin biraz ilerisindeki evle-
rin arasında sıkışmış küçük mescidin gasilhanesini
gösterir.
KIRK ÜÇ:
Hastaneden çıktıktan sonra, Mâzi
Sokağı’ndaki evine değil, kayınpederi Kasım
Arvasi’nin Beylerbeyi Küplüce’deki evine götürülür.
7 Haziran günü Beylerbeyi’ndeki bu evde vefat eder.
Küplüce’de İstanbul boğazına bakan bir mezarlıkta
aralarında şairler, yazarlar ve bilginlerin de bulun-
duğu seçkin bir topluluğun katılımıyla defnedilir.
KIRK DÖRT:
Ölümü üzerine şiirler yazılır. Şiirler,
şiirlere karışıp kuşlar gibi uçar. Kanatları yürekleri
okşar.
Âlim Kahraman, Akif İnan, sessizce içlerine ağ-
lar. Erdem Bayazıt, sarsıntılar içindedir. Rasim
Özdenören avuçlarının içine kapanır ve
“Cahit bizi
bırakıp gidiyorsun.”
derken sesi bir yağmur gibidir:
“Ne olur incinmesin, mezarı kendisi gibi güzel olsun,
tabutunu güzel koyun, toprağını güzel örtün, aman
ne olur incinmesin!”
